οι σκέψεις μου νάτες τώρα εξαχνώνονται μες το βαθύ γαλάζιο

Φορές η ζωή περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της χωρίς θέμα

μελετηρή και αδιάβαστη

ολοένα όπως καθένας την ξέρει

καταγεγραμμένη ως και στο πιο μικρό σπουργίτι που πρωί πρωί τιτίβισε

ν' ανοίξει τα παράθυρά της να καλημερίσει τον πλανήτη η μέρα..

Φύλλα των δέντρων πράσινα στιλπνά

γλιστρούνε μέσα στου φωτός την φλυαρία

το παρθενικό αεράκι σαλπίζει πάνω από τα κάστρα των χελιδονιών

που την χαρά νόστιμον ήμαρ συλλαβίζουν.

Και οι σκέψεις μου που νάτες τώρα εξαχνώνονται

μες το βαθύ γαλάζιο

λιγόζωες γι αυτό με πάθος τόσο

υποταγμένες πάντα σε μια μοίρα της φθοράς

ανατινάζονται για να βρεθούνε κάπου που δεν θέλησα;

μες την βαθιά ανεξαργύρωτη απουσία..